به حكمت مينويسم با قلم،خوش كه چون مطلب بخواني گو خوري نوش
بگويم اي بشر تايمت گذشته اگر عاقل شدي جات تو بهشته
تو كه خنده زني بر بيت بي عيب كمي اگاه شو از علم در غيب
كه دنيا فاني و انسان نماند دراين وادي ره نيكو بماند
اگر نيكي كني در راه دادار تو را دورت كند از جنس نادار
سخن كم ميكنم حكمت زياد است جواب خوش دلي گويا ثواب است
تو حكمت خواهي اندر شعر بينيبه پايان ،گفته ها شد نقطه چيني
مثال كوزه گر اندر بيان استبدين غم ها دل ما هم گران است
اگر انسان شدي حكمت همين استكه تنها يار تو حق معين است
تو كه منحل كني اين حكم قاضيبسان تشنه لب اندر نيازي
بگو اين نكته را روزي دو چندانكه ما انسان شديم از لطف يزدان
گه بپردازيم كار بندگيحق نگه دار شما در سايت راه زندگي
با كدامين خط نويسم رنج دل را
كه بس اتش زند در كنج دل ها
زغفلت از بر عمري برفتيم
كه تا اخر همه همچون درختيم
بدانيم در كدامين راه حق بودوليكن جسم ها راحت طلب بود
چرا در خواب رد شد زندگانيچرا در زيستن چون مردگانيم
مگر جز راه را بايد برفتنحواس زندگان محو تماشاي چه رفتن
محول شد نويسم كاروبار بندگيتا بخواني شرح دل در سايت راه زندگي